پاسخ کوتاه به این سوال، شاید این باشد که:
آینده‌پژوهی، نگاه تک خطی برنامه‌ریزی استراتژیک را به نگاه چندخطی تغییر داده است.
به طور خلاصه،
در برنامه‌ریزی استراتژیک:
ابتدا چشم انداز و ماموریت سازمان مشخص می‌شود؛
سپس اهداف کلان، اهداف میان مدت و اهداف کوتاه مدت مشخص می‌شوند؛
و در نهایت اهداف کوتاه مدت به اهداف و برنامه‌های عملیاتی ترجمه می‌شوند.
اما
در آینده‌پژوهی:
ابتدا یک تصمیم حیاتی در سازمان مشخص می‌شود؛
سپس متغیرهای اساسی تاثیرگذار بر این تصمیم کشف می‌شوند؛
سپس شیوه تغییر این متغیرها در آینده بررسی/پیش‌بینی می‌شود؛
سپس از برهم کنش متغیرهای محوری، سناریوهایی استخراج می‌گردد؛
سپس برای هر سناریو، راهبرد/راهبردهایی تدوین می‌گردد؛
و در نهایت، با استفاده از علائم راهنما، زمان به کارگیری راهبردهای خاص هر سناریو معلوم خواهد شد.
پی‌نوشت:
این مطلب در آینده پژوه نیز به طور همزمان انتشار یافت.