یکی از مسائل پیش روی دولتمردان در این زمانه، خطمشیگذاری در حوزههای گوناگون است. در حالت معمول، این فرآیند به صورت تک خطی و با توجه به نیازهای کنونی انجام میشود؛ و در بهترین حالت، با توجه به نیازهای احتمالی آینده؛ نکتهای که شاید نقطه ضعف اساسی این فرآیند باشد، نگاه ساده به آینده است.
تعریف من از نگاه ساده به آینده، در نظر نگرفتن احتمالات -و به بیان آیندهپژوهانه، تصاویر- مختلف و ممکن الوقوع آینده است. اگر قرار باشد خطمشیگذاری، آیندهپژوهانه صورت گیرد، باید فرآیند آن ابتدا از صافی سناریوها عبور کند و سپس برای هر سناریو، دستهای از خطمشیهای کارآمد تعریف گردد.
توضیح بیشتر این نکته، مقال و مقالهای جداگانه میطلبد :-)
پینوشت:
این مطلب در آینده پژوه نیز به طور همزمان انتشار یافت.