2. گفتیم که دغدغه، نقطه آغاز کار است. سوال اینجاست که چگونه دغدغه ایجاد کنیم؟
جواب ساده است. اصطلاحی داریم تحت عنوان حساسیت نظری. این اصطلاح -اگرچه کاملاً منطبق بر چنین وضعیتی نیست- اما برای ورود به مطلب خیلی خوب است.
حساسیت نظری یعنی آنقدر در ادبیات موضوع کارتان غرق شوید تا نسبت به موضوعات، ذهنتان حساس شود. اینجاست که آن اتفاق مبارک می‌افتد: ذهن شما از مجموعه‌ی اطلاعات در دسترس، شبکه‌ای می‌تند و در این شبکه، نقاطی خالی احساس می‌شود. این نقاط خالی اگر مورد تمرکز شما قرار بگیرند، تبدیل می‌شوند به دغدغه‌ها ی شما.
پس توصیه دوم این می‌شود: در خود حساسیت نظری ایجاد کنیم.